Moción ao Pleno polo cesamento de prestación de servizo por parte de SOGAMA

A Sociedade Galega de Medio Ambiente (SOGAMA) ven de comunicar que a partires do 1 de setembro de 2009 procederase ao cesamento da recepción de residuos voluminosos procedentes dos concellos adheridos.

O cesamento na prestación do servizo de retirada de residuos voluminosos por parte de SOGAMA, para o seu posterior tratamento, prodúcese de xeito unilateral, sen ningún tipo de negociación previa cos concellos afectados, que a partir do 1 de setembro terán que facerse cargo, individualmente, da recollida e entrega deste tipo de residuos a un xestor autorizado.

Con este anuncio, a Sociedade Galega de Medio Ambiente (SOGAMA) podería estar a incumprir as condicións pactadas cos concellos no momento da súa adhesión, sen que nin a Xunta nin a propia SOGAMA ofrezan ningunha solución alternativa e viábel aos Consellos afectados, que, ademais de ter que artellar sistemas de recollida, verán como os custes do tratamento destes residuos se incrementan de xeito exponencial.

A falla dun sistema homoxéneo para a retirada destes residuos, xunto co incremento significativo dos custes, precisamente nun momento no que como consecuencia da crise económica e das deficiencias do sistema de financiamento local as facenda municipais están a pasar por situacións moi difíciles, podería derivar na proliferación de vertedoiros incontrolados ou, no mellor dos casos, cando o tratamento se faga conforme á legalidade e por un xestor autorizado, no traslado do incremento dos custes ao recibo do lixo que terán que soportar os/as veciños/as dos concellos afectados.
Tendo en conta o grave prexuizo que vai crear nos concellos e no caso de Neda en particular, pola serie de verquidos incontrolados que se están a realizar. O Bloque Nacionalista Gaelgo ven de presentar unha moción ao Pleno no que se solicita se tomen as seguintes medidas.


ACORDO
1. Instar á Xunta de Galiza e á Sociedade Galega de Medio Ambiente (SOGAMA) ao mantemento da recepción de residuos voluminosos procedentes dos municipios adheridos, nas condicións que o viña facendo até agora, para o seu posterior tratamento por un xestor autorizado e conforme á normativa vixente.

2. No seu defecto, instar á Xunta de Galiza a que aporte unha solución alternativa e viábel, que non supoña un incremento do recibo do lixo dos concellos afectados.

A Xunta non abrirá este curso 28 galescolas xa construidas

O curso escolar para a educación de 0 a 3 anos comezará este ano coas mesmas "85 galescolas" que funcionaban na época do bipartito, pese a que, segundo o BNG, hai outras 40 xa construidas das que a Xunta únicamente manifestou a intención de abrir 13. Auguran, no entanto, que quedarán en 12, porque o Concello de Carballeda de Avia optou por "rachar o convenio". Por tanto, serían 28 as galescolas rematadas que non se porían en marcha.

Así o manifestou o portavoz do grupo parlamentario nacionalista, Carlos Aymerich, quen sinalou que "a sociedade debe saber que as prazas de galescolas que se ofertarán a principio de curso son as mesmas que deixou en funcionamento o BNG".

Con esta afirmación, reprocha que a actual Xunta non poña en marcha outras "galescolas xa rematadas", algo que atribúe a que "Beatriz Mato (conselleira de Benestar) non quere dotalas dos medios materiais e persoais para que funcionen".

Neste sentido, reprochou ao Goberno galego que alegue que non hai diñeiro para "ampliar a cobertura da gratuidade dos libros de texto" ou para dotar de mobiliario e persoal as galescolas, pero si para "subvencionar colexios privados que separan a nenos e nenas e se adoutrinan" ou para efectuar a enquisa do galego e cambiar a rotulación das Galescolas para denominalas agora "Galiñas azuis". Por iso, mediante unha iniciativa parlamentaria, o BNG pedirá información sobre o "custo económico" que implica efectuar estes cambios, así como "todas as facturas expedidas" e os "contratos asinados" respecto diso.

Os nacionalistas vinculan esta situación co feito de que "a aposta do PP non é Galiza, non é o galego ou as necesidades dos galegos". Ao contrario, opinan que "as súas apostas están noutro país, noutra lingua e en certos intereses privados", que detectan tamén no "negocio da educación infantil de 0 a 3 anos". Hai, engadiu, unha "aposta polo ensino privado".

Ademais de aludir ás escolas que agora o PP denomina "A Galiña Azul", Aymerich referiuse aos 14 concellos que, afirman os nacionalistas, están "a velas vir" logo de conceder terreos para a construción doutras tantas garderías. Apuntou, tamén, que o 31 de agosto acaban os contratos de 64 profesionais destes centros educativos e afirma que "non está garantido que se cubran eses postos de traballo".

Todo, explicou, vai na liña de "redución de investimentos no ensino público, redución non esforzo orzamental das galescolas e a oposición a calquera presenza do galego", un proxecto que definiu como de "educación moderna avalado internacionalmente".

En relación co actual conselleiro de Educación, Jesús Vázquez, Carlos Aymerich suxeriu "non tomalo moi en serio" e critica que se lle encargou a el unha responsabilidade como a da educación en Galiza. "É coma pór en mans dun mono un arma", espetou, alegando que, en todo caso, "a culpa non é del".

"Eliminar o galego"

Segundo Aymerich, o reto dos populares é "eliminar o galego" da educación e, para iso, "non hai austeridade" que promulga. Nesta idea incidiu o deputado nacionalista Bieito Lobeira, quen detecta un proceso de "combater até o exterminio ao galego" por dous conselleiros, Jesús Vázquez (Educación) e Beatriz Mato (Benestar).

Ambos, dixo, contribúen a trasladar á sociedade "unha imaxe perigosa", que é a "idea de que a lingua galega é estigmatizada". Así, transmiten que eliminar os símbolos que aludan a Galiza implican "neutralidade, educación en valores solidarios" e outros.
O Concello de Neda, queda sen Galescola, logo da adhesión ao Consorcio Gaelgo e da cesión ao mesmo de tarreos para a súa cosntrucción .
As consecuencias dun goberno Popular ,estanse a notar en Neda pasos axigantados, logo da perda das vivendas de protección, agora a perda da Galescola, o que isto sinifica para Neda é unha grande debacle e moito mais para os políticos do goberno local que apostaron forte por este goberno do PP, nun concello,que non se pode permitir e menos nestes tempos que corremos,estes desprezos por parte da administración galega.

Sentenza á Directora Xeral de Formacion

Fto voz

Traballo confía nunha aclaración xudicial sobre a condena da directora xeral de Colocación

En declaracións aos medios en Compostela, a responsábel deste departamento matizou as declaracións do voceiro 'popular', Antonio Rodriguez Miranda, xa que "o PP non é que diga que -o xuíz- se equivocou", senón que "transmite a confianza" de que se produza a devandita aclaración. "Para que todo o mundo teña a mesma confianza que teño eu nesta persoa", engadiu.

Así mesmo, Mato lamentou "profundamente" que o PSdeG advertise que se o alto cargo non cesa o seu grupo reprobará a conselleira no Parlamento. "Lamento profundamente que o PSOE se sume ao carro iniciado por un sindicato -a CIG-, cando ten que ser un partido serio que se supón que loita por ser unha opción de goberno", aseverou.

No canto á posibilidade de que a propia Díaz lle abra un expediente á empresa familiar, explicou que "non hai ningún tipo de vinculación", pois hai tres direccións xerais dentro da Consellaría de Traballo e a que ten que ver coas inspeccións de traballo é a de Relacións Laborais, que dirixe Odilo Martiñá -mentres que Ana María Díaz leva a dirección de Formación e Colocación-.

Investigación

Neste sentido, "a Consellaría cumpre estrita e escrupulosamente o marco lexislativo en vigor", garantiu, polo que asegurou que "non haberá ningún conflito de intereses". Ademais, non descartou que se abra unha investigación ao respecto, e indicou que "se a acta de instrución xa está levantada, -esta- comezará e levantarase como un expediente máis".

Dito isto, rexeitou "contribuír a unha película" que cualificou de "un tanto rocambolesca", polo que se remitiu a anteriores pronunciamentos e reiterou a súa "confianza plena na honestidade e na profesionalidade desta persoa".

O 'impaís'

O conselleiro de Industria dese país postula que as empresas leven a súa produción fóra, a outros países e por iso, xunto coa conselleira de Traballo, aproba deslocalizacións industriais que deixan na rúa, ERE mediante, centos de traballadores do seu país. E a man non lles treme. Ese mesmo conselleiro de Industria pretende revisar o concurso eólico para beneficiar, desta vez dixitalmente, ás empresas de fóra. As mesmas que levan décadas explotando os recursos naturais do seu país e estragando impunemente a súa natureza. Onte en Castrelo de Miño e hoxe nos canóns do Sil. E a man non lle treme. A conselleira de Facenda dese país acepta un sistema de financiamento prexudicial para os seus cidadáns e asiste calada, cun silencio cómplice, ás ameazas de absorción das súas caixas de aforro por entidades de fóra. E a consciencia non lle remorde. Esa mesma conselleira que rebaixa os impostos aos que máis teñen, xustifica despois coa falta de recursos os recortes constantes nos servizos e nas prestacións públicas que, con entusiasmo militante, aplican despois os seus compañeiros de gabinete no ensino, na sanidade ou nos servizos sociais. E mesmo anuncian novas privatizacións e retallamentos. O conselleiro de Educación e o secretario xeral de Política Lingüística dese país teñen como prioridade o combate contra a lingua dese país. Por iso, ao seu ver, despolitizar o ensino equivale a depurar calquera sinal capaz de espertar no alumnado o coñecemento e o cariño cara ó seu país. E aínda fachendean, ignorantes de que o país que non defende o seu en ván reclamará fóra respeito polos seus intereses.

Nese país o presidente do Goberno escolle para o negociado encargado de mirar polo cumprimento da normativa laboral a unha persoa condenada, precisamente, por incumprila de xeito aberto e reiterado. E lonxe de a cesar, defende a súa continuidade no posto. Nun país así ninguén se estraña de que o goberno, metido até o pescozo na lameira da corrupción e do tráfico de influencias, aínda se permita fachendear contra toda evidencia de austeridade e honradez no manexo da cousa pública. Nese país ninguén semella tampouco incomodarse porque o presidente do Goberno pase a maior parte do tempo, semana tras semana, na capital do país veciño gañando méritos e negociando cos seus gobernantes e prebostes da empresa e da comunicación a venda en porcións do seu país. Hai quen dirá que ese país ten o goberno que merece. E, porén, a maioría dos seus cidadáns e cidadás votaron por algo diferente.
Artigo de Opinión de Carlos Aymerich, no Xornal.com

Feijoo e o seu ideario

Día a día o Presidente Núñez Feijóo configura malgré lui un discurso propio que afecta á esfera identitaria. É evidente que esa non era unha das súas arelas vitais nin sentimentais. Faino forzado polo feito de a historia saírlle ao paso, pois a historia e os feitos non se retiran ao paso dos poderosos. Fican. E resulta que el ten que falar. E fala.

Concretei en análises anteriores algunhas notas sobre o que vai comparecendo nesas alocucións. Hoxe parece mesmo urxente abundar no asunto. Parécemo polo día no que andamos e porque Feijóo volveu falar noutro lugar de forte carga simbólica e incorreu de novo nesa práctica deshonesta de terxiversar textos e ideas alleos.

Pode crerse que para min representa un esforzo non menor dedicar tempo a isto. Non experimento ningún pracer tratando de escudriñar o que en realidade vén dicir este señor. Pois, en definitiva, desde unha perspectiva semiótica e de análise do discurso, un sabe que se dispón a falar do espectáculo de quen aspira a se (re)presentar a si mesmo como a nada, como alguén que postula a conveniencia escénica de non ser e non pensar nada, de quen hoxe se abandeira nun raro furor populista, o de reducir a cero o respecto xa non á realidade histórica e ao presente senón ante todo á racionalidade humana. A cada paso máis preto daquela norma de Franco, facer como que un non está en política para facer política de vez.

Leo o discurso seu de hoxe en Bonaval, perante o féretro de Castelao, e teño presente de novo o texto de hai dúas semanas no Consello da Cultura. En esquema digo:

1. Feijóo aspira a promover dous ideoloxemas constitutivos de todo o sistema de coordenadas do seu "pensamento" político: un é a súa noción de liberdade, o outro é a súa noción de pobo.

2. A acepción Feijóo de liberdade incorpora como antónimo de uso o termo imposición. Mentres que a acepción Feijóo de pobo sitúa como antitética a idea de elites culturais.

3. Para Feijóo e para quen inspiren o seu discurso oficial, que talvez non sexan exactamente os seus subordinados no Gabinete, as liberdades corresponden ao pobo innominado, mentres que as imposicións corresponden ao exercicio e á intervención das elites culturais.

4. O pobo é galeguista. As elites culturais do país propenden ao nacionalismo. Galeguismo e nacionalismo han de promoverse desde o discurso do poder como concepcións antagónicas. O mesmo que pobo e elites culturais.

5. O pobo en Feijóo caracterízase, alén do anonimato, pola aceptación mansa do que sobrevén de fóra en forma de superestrato cultural ou de dominación. As elites son o Medulio, é dicir, un reduto enclaustrado que se limita a exercer a resistencia perante os ritmos naturais da historia.

6. El, Feijóo, intentará no seu mandato dous logros históricos que na súa linguaxe non pública poderían definirse como "definitiva despolitización da esfera pública" e "sometemento tras rendición, e posterior tutela, dos resistentes do Medulio". Esa é a tarefa histórica de Feijóo. En tradución libre a unha linguaxe adulta, permítome transcribila nestoutros termos: populismo sustentado nun pacto financeiro-mediático de non agresión entre o poder institucional e os poderes efectivos ou reais e logro dunha definitiva rexionalización da nación (aténdase a un punto feble deste equilibrio inestábel: a posibilidade de que a rexionalización político-cultural levada ás súas últimas consecuencias supoña algunha clase de restrición da autonomía do poder económico e/ou mediático do país).

7. Un mecanismo que merece optimizarse é o da manipulación ou terxiversación, mesmo deconstrutiva, de mitos e símbolos identitarios, entende Feijóo. Esa é unha tarefa que el interpreta que debe afrontar directamente: incidindo nas institucións e nos lugares nalgún sentido sacralizados polas elites culturais nacionalistas ou simplemente galeguistas (se estas se excederen nalgún momento por algunha razón, mesmo desde dentro do PP).

8. No Consello da Cultura, o pasado día 9 de xullo, Feijóo golpeou até cansar no fígado identitario diso que algúns chamaron "criterio filolóxico" (algo que, serei claro, merece revisión desde un punto de vista empírico e sociolóxico, con total franqueza) e outros describiron como "filoloxización da cultura". Veu dicir alí, en definitiva, que a cultura galega non ten por que facerse en galego. Aínda máis: que pode ser máis galego culturalmente alguén que se exprese en castelán que alguén que se exprese en galego. E aínda isto: que Valle-Inclán é máis galego que por exemplo Rodríguez Mourullo ou Guerra da Cal (por poñer nomes, xa sei que é probábel que Feijóo non lese nada deles, de ningún deles, de ningún dos tres, quero dicir). E vaia, só por procurar un punto de encontro e animar a rebotica, até entraría un nese debate... Pero, claro, só a condición de... (isto, outro día).

9. Hoxe, no Panteón de Galegas Ilustres, Feijóo fixo outras cousas, moi na liña de usar a conveniencia propia o dito por terceiros, o discurso de outros, en especial se nel detecta algunha plusvalía simbólica. Moi na liña tamén de saírse do guión institucional e, non sei se por entender mal aquilo de se poñer á defensiva, acabar na mala educación e no vicio máximo de calquera acto retórico: ignorar por completo o sentido empático e suasorio do kairós. Malia todo o cal, tamén debe recoñecerse que pronunciou unhas certas palabras de Castelao, nada menos que da Alba de Groria de 1948 (escribo groria por non escribir gloria e evitar así irmos todos con Lancelot xusto alí en data tan sinalada como esta). Si, Feijóo falou do que na edición anotada que eu manexo Castelao enunciou como "substractum insobornable da patria galega". Iso aparece máis ou menos así no texto que esta vez si remitiu Presidencia ou polo menos o partido aos medios de comunicación e que eu recupero sen anotación marxinal ningunha (polo de agora). Un texto co algo aparatoso marbete de "manifesto" ao que accedín hai unhas horas polo favor dun amigo xornalista. Será posíbel iso do substractum etc.? Diríao de veras? Pois si, díxoo. Curiosamente, creo que un Touriño, por caso, nunca repetiría esas palabras de Castelao, nin na intimidade. Pero igual me equivoco.

10. Entón, que está a acontecer aquí? O que ocorre é que Feijóo usa de novo un lugar emblemático para seguir castigando o fígado identitario como unha especie de adaíl antielitista e rexionalista. Para alén das modificacións que introduciu na cita de Castelao (quen por certo atuaba ao seu público naquel 25 de xullo bonaerense, nun texto algo modificado ou normativizado na cita usada) e para alén doutras cuestións menores, o que Feijóo fixo hoxe foi deconstruír por completo a mensaxe de Castelao de 1948, que non esquezamos que era un canto á irmandade no exilio político e na emigración social ademais dunha homenaxe aos galeguistas, republicanos e en xeral demócratas asasinados desde 1936, e sobre todos eles unha homenaxe a Bóveda. De forma que Feijóo usa a Castelao, cita a Castelao, expele mesmo o que nel é un simple flatus voci ("patria galega"). E non como substractum senón como superestrato discursivo e ideolóxico, como un xogo cínico entre pastiche e cambalache para así reformular e negar o pensamento de Castelao. Como se dixo por aquí hai pouco, para espetar de novo onde máis doe. Por que? Acaso é malévolo Feijóo? Non nos precipitemos. Diso tratarase no punto 12, derradeiro de hoxe.

11. Alba de Groria foi un emotivo discurso (persoalmente, tería algo que engadir a esa valoración pero non o farei aquí) articulado, tras un moi interesante exordio, en dúas partes: unha, a final, centrábase en efecto no pobo (nese pobo reconducido a espírito e a unha aparente —en Castelao, só aparente— mansedume, que tanto chifla ao Presidente Feijóo) e outra, a inicial, referíase aos nomes propios, aos nomes históricos, ás elites... (horreur, Rueda, Varela!) encabezadas por Prisciliano e con colofón (vaia!) no nome de Valle-Inclán. Era o que Castelao chamou de modo acaso inconveniente pero acaído ao acto cívico daquel día naquel exilio "Santa Compaña inmorredoira" (polo medio, Xelmírez, Pardo de Cela, Faraldo, Rosalía e moitos máis, algún deles tamén presente a carón do lugar que ocupaba hoxe o orador). Por tanto, de novo, Feijóo furta unha parte substantiva da mensaxe e do texto: todo o que lle sobra ou estorba: as elites, os intelectuais, os ideólogos e idealistas, os que soñaron e fixeron a nación. E con que fica? Con iso que el soletrea como p-o-b-o e que Castelao chamou tamén, por conmover á xente, "a espranza celta", "xermes incorruptibles da nosa futura hestoria" e demais.

12. Non esquivo a pregunta. É Feijóo malo? Por que nos trata así? Sabe o que fai? Como conxectura técnica, diría que Feijóo non ten nin puta idea de cara onde vai, que non se dá conta en absoluto de todo o que se está a cargar, que se sente como un Harry Potter benévolo que poñerá as cousas no seu sitio: o das liberdades e o pobo, o do pobre neno que experimenta a imposición de ter que chamar "conxunto baleiro" ao que propiamente se ve que é un "conjunto vacío". Cada vez máis, Fraga —de novo por dar un nome—, o que Fraga Iribarne representou, esváese da súa memoria. Pouco ten que ver xa con el nin co sentido institucional de quen a estas alturas arelaba ser conserxe do Instituto de Vilalba (e isto si que empeza a ser canalla, o de non nomealo conserxe a don Manuel e darlle a oportunidade de concluír os seus servizos ao Estado como sempre quixo) e ten que andar recibindo condecoracións do carniceiro de Guiné Ecuatorial. Pero Feijóo si ten algo na cabeza (algo, apenas algo, non extrememos os xuízos) no marco identitario e na súa planificación do que ten de ser a Galiza futura e a política cultural que a tal ideación corresponda: i) a bandeira da liberdade debe tapar a do dereito e a lei; ii) os dereitos explícitos dos cidadáns sométense a unha noción tácita, esencial, abstracta e nunca continxente do comodín liberdade; iii) en canto oio falar de cultura saco o DOG e amanso o patio; iv) todo intelectual ten un prezo (barato); v) toda cita e todo símbolo son susceptíbeis de sometemento á lei do calcetín; vi) a esfera pública pode e debe reconducirse a casino ou no peor dos casos a taberna (por aquí a andrómena do harmónico, o cordial e outras variantes que frivolizan o conflito); vii) o pobo ten a palabra e para iso se fan inquéritos e periódicos, para que a teña; viii) a identidade é dos que veñen, nós non a precisamos e limitámonos a asimilar a dos que veñen a vernos (como Kundera!, como Beckett!, como Zelig!); ix) a identidade é unha deconstrución e, como debeu dicir Píndaro e non dixo xustamente por ser elite cultural, hai que chegar a ser o que non somos, coma min e como a oposición.

Todo o anterior está a facer o seu efecto. As cartografías xa son outras, é certo. Feijóo malia non saber exactamente onde quere ir está logrando algo: un desarme, un certo decaemento, algúns actos de reacción mal calibrados e con carencias tácticas penosas. Pero os montes seguen onde estaban, incluído o Medulio e todos os significados que anden na órbita dese nome como mínimo eufónico. Reaccionemos!
Blog lándoas.

O BNG LEVARÁ AO PARLAMENTO O REPARTO “DISCRECIONAL” DOS RECURSOS DO PLAN DE COOPERACIÓN COS CONCELLOS

O grupo parlamentar do BNG levará ao parlamento o reparto dos recursos destinados á cooperación cos concellos para crear emprego, ante a “enorme preocupación” que está a xerar os criterios “discrecionais” nos que se vai basear.

O BNG, a través do seu deputado Henrique Viétez, rexistrou unha iniciativa parlamentar para que o goberno dea conta na Cámara de cantos recursos se teñen destinado xa dende a Consellaría de Traballo neste Plan de Cooperación, con que criterios e con que resultado.

Asemade, o parlamentar nacionalista pregunta se se tivo en conta o número de parados existentes en cada municipio, toda vez que, segundo as súas informacións, concellos con cifras de desemprego enormemente amplas e con dados que conforme a unha baremación obxectiva debían recibir un bo número de recursos “reciben, sen embargo, cantidades ridículas en comparación con outros, con alcaldes do PP”.

Viéitez afirma que este reparto discrecional, ao facerse, ademais, a través das novas delegacións territoriais, deixan ao descuberto, máis unha vez, o seu carácter como “órgaos políticos”, órgaos de goberno para controlar os recursos públicos e “instrumentalizar” ese control ao servizo do partido.

O deputado do BNG lembra que se trata de recursos que deberían de repartirse conforme a un baremo público e obxectivo, e xa que logo sen intermediarios, e dando a coñecer, ademais, os resultados á FEGAMP, mais a realidade é que se están a “vehiculizar a través dos delegados cuns resultados escandalosos dependendo da cor política do concello”.

Axudas da Xunta aos mnedios de comunicación

Axencia Galega de Noticias, S.A. 534 €
La Voz de Galicia, S.A. 996.195 €
Canal Voz, S.L. 19.410 €
Editorial Compostela, S.A. 179.886 €
La Opinión de La Coruña, S.L. 53.479 €
Diario El País, S.L. 158.336 €
La Región, S.A. 109.357 €
Lérez Ediciones, S.L . 84.835 €
Rías Baixas de Comunicación, S.A. 43.132 €
Europa Press Delegaciones, S.A. 11.333 €
Faro de Vigo, S.A.U. 397.357 €
Sar Comunicacións XXI, S.L. 2.777 €
Editorial La Capital, S.L. 114.945 €
Interdix Galicia, S.L. 4.682 €
El Progreso de Lugo, S.L. 180.478 €
Xornal de Galicia, S.A. 1.739 €
Sociedad Española de Radiodifusión, S.A. 12.011 €
Radio Vigo, S.A.U. 13.558 €
Radio Lugo, S.A. 13.586 €
Radio Coruña, S.L. 32.219 €
Radio Pontevedra, S.A. 15.567 €
Radio Orense, S.A. 5.122 €
Radio Popular, S.A. 43.990 €
Telecable Compostela, S.A. 4.455 €
Voz de Galicia Radio, S.L.U 8.249 €
SIGalicia, Radiodifusión y Medios de
Comunicación, S.A. 5.361 €
SIGalicia, Radiodifusión y Medios de
Comunicación, S.A. 6.060 €
Uniprex, S.A. 20.683 €

Ao fin o Estado recoñece a figura de Moncho Reboiras

Nun acto de reparación que o delegado do Goberno en Galicia, o socialista Antón Louro, definiu como “unha reafirmación das conviccións profundas asentadas na democracia”, o membro da Unión do Pobo Galego (UPG) Xosé Ramón Moncho Reboiras recibiu o recoñemento oficial como vítima da ditadura. Sindicalista tiroteado ata a morte pola policía franquista tal día como onte hai 34 anos –tras unha forte redada contra o que, presuntamente, era o xérmolo dun grupo armado de resistencia ao ditador e que acompañouse de decenas de detencións e o exilio de moitos militantes da UPG–Reboiras é considerado o gran mártir do nacionalismo galego moderno, “como o da anterior etapa foi Alexandre Bóveda”, segundo apunta Bautista Álvarez, fundador da UPG que estivo no acto celebrado na delegación do Goberno na Coruña. Xunto a el, o voceiro do Bloque, Guillerme Vázquez,os principais referentes do BNG que pertencen á UPG –Francisco Rodríguez, Bieito Lobeira, Francisco Jorquera, Ana Pontón ou Francisco García, entre outros– ou o secretario xeral da CIG, Xesús Seixo. O documento oficial de reparación foi recollido por un emocionado Manuel Reboiras, irmán do nacionalista morto en Ferrol en 1975.

“Queremos que Moncho sexa recordado como unha persoa que loitou con todas as consecuencias pola liberdade do seu pobo”, afirmou Manuel Reboiras, que tamén utilizou a versión do vello lema nacionalista para cualificar ao seu irmán como “semente de vitoria”. “Foi un exemplo de compromiso por un soño vermello, branco e azul que lle levou a padecer como outros moitos a violencia ilexítima dun réxime ditatorial”, engadiu.

Antes, o delegado do Goberno gabou o traballo levado a cabo por Francisco Rodríguez, secretario xeral da UPG e dirixente do Bloque, durante os ses anos no Congreso de Madrid, onde foi un dos poñentes da Lei de Memoria Histórica, que segundo Louro vén “romper con certo silencio dos primeiros anos da transición e recuperar a lembranza dos perseguidos”. Ademais, destacou o feito de que o recoñecemento oficial viñera asinado por un ministro de procedencia galega, o ceense Francisco Caamaño.

En primeira liña do acto –no que tamén se recitou un poema de Manuel María en homenaxe a Reboiras– estivo presente o actual líder do BNG, Guillerme Vázquez, que considerou a reparación como unha “obriga”. “Seguramente tería sido imposible facelo co PP no poder en Madrid, eu era deputado cando había que condenar o franquismo e non eran capaces”. Ademais, lembrou de xeito persoal os complicados días da morte do militante nacionalista. “Eu aínda non militaba, pero si que me acordo da miña nai moi preocupada e con medo, dicindo que a policía ía matar a todo o mundo. Foron momentos terribles”, rememora.

A clandestinidade e dureza da loita contra o franquismo dos nacionalistas de corte marxista viviuna en primeira persoa o veterano Bautista Álvarez, agora presidente da UPG e ex deputado do Parlamento galego. “Moncho foi un gran compañeiro e por iso homenaxeámolo cada 12 de agosto. Foi un loitador pola nosa nación e cos actos anuais ou co de hoxe pois facemos algo moi importante que é rescatalo do inferno ao que o quixeron mandar os seus propios asasinos”, apunta.

Álvarez tivo que refuxiarse en Portugal durante aquela época. Lembra que “alí contabamos con apoios, incluso oficiais despois do 25 de abril, pero o certo é que temíamos que mandaran pistoleiros a por nós, así que ata cambiamos o piso no que nos agochabamos porque xa era moi coñecido”, relata.

O acto rematou, a petición dos propios familiares, coa interpretación do himno galego, entonado por moitos puño en alto cun retrato do Rei ao fondo. Tamén se cantou no organizado pola propia UPG, que ademais do recoñecemento a Reboiras supuxo unha exhibición –na que participaron medio milleiro de persoas– da nova actitude da forza hexemónica do BNG e a súa contorna tras a perda do poder na Xunta e a chegada do PP de Feijóo. Un espectacular corredor de bandeiras galegas e vermellas acolleu a ofrenda no punto no que foi abatido Reboiras, onde Xesús Seixo, da CIG, destacou que “existen similitudes entre 1975 e a actualidade, xa que segue a gobernar unha dereita reaccionaria e antigalega”. Pola súa parte, Francisco Rodríguez pechou un día emotivo para os nacionalistas dicindo que “recoñecer a Moncho é recoñecernos a nós mesmos”.

O BNG di que desapareceron 4.400 dependentes da lista do Ministerio

A coordenadora executiva do BNG, Teresa Táboas, esixiu hoxe á Xunta a actuar fronte á "desaparición" de 4.400 persoas dependentes con dereito a prestación en Galicia do listado do Ministerio de Sanidade e Asuntos Sociais.

En rolda de prensa, Táboas pediu ao Executivo galego que explique como solucionará "esta falta de compromiso do Estado" e denunciou tamén que "non se actualice" a páxina web que recolle os datos de dependentes con dereito a prestación, que están atrasados "dende febreiro".

Neste sentido, alertou de que "o proxecto do PPdeG é o de deconstruir Galicia" e que este mes de agosto "constitúe unha auténtica revelación do que é realmente o seu proxecto de país". "Durante o período de sesións no Parlamento non respondían a ningunha das preguntas do BNG con datos e agora vemos por que", lamentou.

Por iso, esixiu que a Xunta pida explicacións ao Goberno Central e que diga "a que se debe esta decisión" -redución de dependentes galegos nas súas listas-. "Estas persoas teñen dereito a reclamar", recordou a parlamentaria 'nacionalista'.

"NON HAI TRANSPARENCIA"

Así mesmo, Táboas sinalou que o Goberno do PPdeG utiliza a área de dependencia "de forma demagóxica", polo que pediu "transparencia, para que non se paralice -o sistema de axudas- e que se exerza un compromiso cos galegos e galegas en lugar de facer anuncios de campaña electoral".

Nesta materia, afirmou que a figura dos superdelegados, que son "o máis próximo ao propio cidadán", representan "unha mostra de ineficacia" ao concentrar "nunha soa persoa" numerosas responsabilidades, entre as que mencionou tamén o caso das persoas dependentes.

Finalmente, criticou que "non se realice un diagnóstico" da afectación da crise económica aos máis desfavorecidos, xa que "o sistema económico actual non é xusto para distribuír a riqueza". "O que se estaba a construír --dende a Xunta anterior do bipartito PSdeG e BNG-- era un Sistema Público de Benestar",lembrou.

El concurso eólico y las claves del poder en Galicia

Las concesiones eólicas constituyen un importante negocio del que quieren apropiarse las grandes compañías energéticas españolas, con el pretexto de que no debe dársele porciones de semejante pastel a empresas ajenas a la energía. Se refieren, sobre todo, a las cajas de ahorros, a los conserveros y a las cooperativas lácteas, beneficiadas por el BNG al aplicar un criterio favorable a los intereses de sectores considerados básicos en la estructura económica y financiera de Galicia. LosIberdrola de turno así se lo hicieron saber a Mariano Rajoy, presidente del PP, y así terminó asumiéndolo Alberto Núñez Feijóo como presidente de la Xunta de Galicia. De hacer los papeles para cargarse el concurso eólico que había resuelto la Xunta de Touriño y Quintana se encargó el conselleiro de Industria, Javier Guerra, quien lo hizo con la dignidad suficiente para intentarsalvar los muebles. Aunque tuvo que poner la cara de una fea operación, Guerra no fue precisamente el abanderado de una medida política sin precedentes en la autonomía gallega, y que ha dado pie a un clima de inseguridad jurídica, que daña la imagen de Galicia en el mundo económico, sobre todo en el exterior. El periodista Jesús Parga, que había sido secretario de Comunicación del presidente Fraga, lo resumió bien cuando concluyó así un artículo sobre el tema, ya publicado en Xornal: "Entre todos están metiendo a Galicia en tal inseguridad jurídica, que aquí, solo vendrán a invertir de Tanzania".

Ahora, en Madrid, hay un proyecto de guión eólico para Galicia que está ya más o menos escrito: el multimillonario negocio se lo llevarán grandes compañías españolas. Cajas de ahorros, conserveros y lácteos tendrán muy complicado repetir el resultado del concurso derogado. Con los demás ya se verá. Todo será mediante adjudicación directa, sin un concurso como el anterior, que si algo primaba era el interés público.

- LOS ENREDOS DE TOURIÑO Y LA VOZ.- Es verdad que en los medios políticos y periodísticos de Galicia se dio por hecho que el gran muñidor de cargarse el concurso eólico fue el dueño del diario La Voz de Galicia, que extendió la maldad de vincular el nacimiento de Xornal de Galicia a una supuesta gran concesión eólica a una filial del grupo que también edita este diario, a pesar de que la salida de Xornal en papel estaba proyectada desde el año 2004, como es público y notorio. Por si fuera poco, no hubo tal gran concesión a SanJosé, que fue más bien modesta al lado de otras, pero de lo que se trataba era de dañar a un competidor emergente y de arrinconarlo, vinculándolo, de paso, a un determinado partido, cuando este diario siempre se confesó en una línea independiente, progresista y galleguista, que ahí está. En ese juego perverso también entró de lleno el anterior presidente de la Xunta, Emilio Pérez Touriño, que al tiempo que vetaba a Xornal de Galicia, buscaba el abrazo de La Voz y ponía palos en la rueda de su propio gobierno, creyendo que éste era inmune a todo.

El 1 de marzo, los gallegos (y Pepe Blanco) mandaron al pobre Touriño para su casa y le dieron su confianza a Alberto Núñez Feijóo, a quien le habían ofrecido carnaza desde el PSOE, por extraño que parezca. En efecto, algunos socialistas, en su ingénuo intento de asegurarse el apoyo de La Voz de Galicia, enredaron cuanto pudieron para hacerle creer a la opinión pública que el BNG no estaba siendo todo lo ortodoxo que debería ser con el concurso eólico. En realidad, lo que había pretendido Touriño era meter su mano en el concurso, pero como no pudo se sumó a la insistente campaña de La Voz, que, como no podía ser de otro modo, dejó en la estacada al PSOE y terminó apoyando a Feijóo y al PP en la sucia campaña del 1 de marzo. A Touriño lo consolaron con unas cuantas fotos de "presidente". Toda una tomadura de pelo a un presidentiño que, por cierto, se lamentaba de presidir más bien poco, empezando por el concurso eólico, y que a algunos le ha dado pie para reflexionar sobre la figura del "tonto útil" que hay en cantidad de historias de la vida.

Es posible que todo este montaje de La Voz de Galicia y Touriño haya planeado sobre el concurso eólico, pero lo realmente importante y decisivo no pasó por sus manos, sino por las de personas seguramente menos conocidas en Galicia, como un tal Galán, que resulta que preside Iberdrola y que siente la tentación de abrazarse a Feijóo en público; tanto, que parece que quiere otra cosa. Ese tal Galán es el tipo que se hizo retratar en la plaza del Obradoiro y que ahora cuelga su trofeo en la web oficial de Iberdrola, lo que puede dar idea de su osadía y de alguna otra cosa que más vale no mentar hoy.

- LA FOTO DE GALÁN CON EL PRESIDENTE DE LA "JUNTA".- A Galán le vino su dios a ver cuando supo que el PP obtenía mayoría absoluta. Y en cuanto le dijeron el día de la toma de posesión de Feijóo pidió en Génova --la calle madrileña donde tiene su sede el PP-- que le consiguieran una invitación para estar cerca del flamante presidente de Galicia. No se conocían pero él precisaba demostrar que sí y hacerse una foto que llegase a la prensa. Cuando fue informado de que para el acto del Obradoiro no había invitaciones oficiales se plantó allí y en cuanto tuvo a tiro al presidente se fue a por él y le dio el abrazo de su vida. Era un tipo de abrazo que solo podía corresponder a su novia, su familia o alguno de sus amigos íntimos, pero fue el abrazo de un desconocido muy conocido: Ignacio Galán, que es como se hace llamar este hombre que también se apellida Sánchez. y que preside una de las compañías que, casualmente, impugnó el reparto eólico del bipartito.

Galán, que en honor a su apellido procura salir siempre airoso en el manejo de una persona capaz de galantear, es tan insistente que incluso pretendió utilizar la figura del padre de Alberto Núñez Feijóo, un respetable señor, conocido por su amabilidad, que en tiempos había tenido relación con una contrata de la antigua Iberduero, firma ahora integrada en Iberdrola. Al presidente de la Xunta, que para Galán es de la "Junta" (sic), nunca le hicieron gracia los montajes del presidente de Iberdrola y, menos aún, que intentara manipular a su padre, que puede ser afectuoso pero no por ello incapaz de darse cuenta de lo que quisieron hacer con él.

El asunto traerá cola porque el presidente Feijóo sabe que Galán fue a por él y que le dio un abrazo que puede comprometer su brillante carrera política, y también porque en algún momento Galán tendrá que explicar sus peculiares métodos de trabajo a su consejo de administración. Su esperanza de salvar la cara estriba ahora en cerrar un buen paquete de megavatios mediante una adjudicación directa, lo cual puede ser posible pero también tendrá sus costes.

Si las Iberdrola de turno --entre ellas la antigua Fenosa, ahora catalana-- fuerzan al PP de Rajoy y se imponen en Galicia frente a las empresas gallegas que ambicionan la explotación de recursos de esta comunidad, retornaremos a los viejos tiempos, eso sí, con líderes jóvenes. Si, por el contrario, Feijóo da un puñetazo en la mesa y no se deja comer más el terreno, volveremos a mirar al futuro, mientras suturan las heridas de guerra. Sea como sea, lo contaremos.
Artgo de Xornal.com

Apoio ao Manifesto a prol da Convivencia Lingüistica e da Igualdade de Dereitos para o Galego

Anxo Quintana: “O PP usa a Constitución, o ecoloxismo e a Biblia con tal de beneficiar aos de sempre”

Cando era vicepresidente da Xunta, Anxo Quintana xa sufriu o azoute do PP, daquela oposición, por causa do decreto eólico. O nacionalista defendía o mesmo que defende agora: “Era a primeira vez que Galiza era dona dos seus recursos”. Agora, co seu proxecto derrogado, o ex portavoz nacional do BNG é contundente na súa crítica: “Todo isto aseméllase moito á prevaricación e á malversación”.

Di a súa formación que con este novo proxecto eólico do PP van volver ás adxudicacións a dedo.

O que o PP vai a facer con isto é volver a favorecer aos catro de sempre. Ás empresas amigas e de paso a certa aristocracia mediática que hai neste país que quere gobernar sen pasar polas urnas. A decisión de Feijóo é unha decisión inxusta e por riba, a sabendas de que é inxusta. Unha decisión que vai ter unha gravosa repercusión no erario público, nos cartos de todos os galegos e galegas.


Que cre que pode perder Galicia coa derrogación do decreto eólico?

Galiza vai perder cartos e algo máis importante que é prestixio. A decisión de Feijóo o que fai é convertir Galiza nunha república bananeira onde non hai seguridade xurídica para os investimentos privados. Iso é o máis grave que lle pode pasar a un país en tempos de crise. Que alguén dite resolucións inxustas sabendo que o son, e que a alguén non lle importe gastar fondos públicos para os seus caprichos... calquera experto en Dereito diría que esto se asemella moito á prevaricación e á malversación. Feijóo debería de telo en conta.

Fala de empresas amigas. Que poderes hai tras desta decisión?

Por primeira vez Galiza era dona dos seus recursos e, por primeira vez, Galiza lexislaba para que os galegos e as galegas foran os principais beneficiarios da explotación dos recursos naturais desta terra. Ningún Goberno sensato podería botar abaixo iso. Admítense matizacións ou modificacións puntuais como en calquera Executivo, pero o que fai Feijóo só se explica se o que se pretende é que, no canto de que se beneficien os cidadáns de Galiza, se beneficien os catro de sempre. Se ademais diso se dá a satisfacción dalgún aristócrata mediático que o que lle gusta é gobernar sen presentarse ás eleccións, tanto mellor para o señor Feijóo. É o que lle gusta.

Pois a Xunta asegura que o decreto o derroga polas súas numerosas tachas legais.

Se hai tachas legais debería de recorrer quen se sentise afectado e serían os tribunais os que ditaminarían se existían esas tachas ou non. Feijóo sabe que o decreto foi aprobado polo Goberno con todas as beizóns da Asesoría Técnica Xurídica da Xunta de Galicia. De todos os xeitos, o último que lle importa é a legalidade. O decreto eólico significaría, coa súa aplicación práctica e cos proxectos industriais asociados, a creación de máis de 8.000 postos de traballo. Era un auténtico plan de emprego de Galicia en tempos de crise e Feijóo tírao pola borda. E tírao tendo como único plan contra a crise malvender en revenda os coches usados da Xunta que el mesmo comprou.

Que lle parece que un canon vaia a substituir a participación pública nos parques eólicos?

Participación pública nos parques quere dicir que o conxunto da cidadanía galega benefíciase diretamente. Quen esté en contra diso que o diga. Se Feijóo está en contra da participación pública é porque está a favor de determinadas empresas, aínda que iso vaia en detrimento do beneficio dos galegos. Esa é a política que quere implantar en Galiza.

O BNG di que o proceso se dirimirá nos xulgados xa que haberá moitas alegacións das empresas. Non obstante, a Xunta asegura que, tal e como está plantexado o proceso, non haberá que indemnizar a ninguén.

Hoxe deberíanse de estar xa levando a cabo os pasos administrativos para implantar os parques eólicos concedidos polo decreto e empezándose a pór en marcha os proxectos industriais que xerarían 8.000 postos de traballo. Feijóo prometeu eficacia e rapidez contra a crise e a cambio diso danos a nada. Danos unha regulamentación eólica coma a de sempre e a beneficio dos de sempre. Por outro lado, Feijóo non só quere suplantar ao Constitucional, senón que quere suplantar o dereito libre das persoas a manifestarse se se fai algo que vai en contra dos seus intereses. Non sei se se lle subiu o cargo á cabeza incluso antes de telo.

O PSOE dicía onte que sorprende ver como a Xunta é tan meticulosa coa instalación das eólicas cando non lle ocorre o mesmo coas plantas acuícolas.

O PP utiliza a Constitución, o ecoloxismo e a Biblia con tal de beneficiar aos catro de sempre. Na ecuación dos populares hai múltiples variables constitucionais, ecolóxicas, marítimas, pesqueiras ou bíblicas pero, ao final, o resultado é sempre o mesmo: beneficiar aos catro de sempre. Esta é a verdade, todo o demais son excusas de malpagador.

O goberno de Neda incumpre a legalidade vixente en materia urbanísitca

O Valedor do Pobo vén de remitir ao goberno municipal un informe no que advirte da obrigatoriedade do cumprimento da legalidade en relación cos informes xurídicos dentro dos expedientes urbanísticos. O propio executivo municipal TEGA-PP recoñece esta irregularidade na contestación enviada ao Valedor a aprobada en xunta de goberno do pasado 25 de xuño.

Esta situación vén derivada das queixas realizadas polo BNG na comisión de urbanismo e enviadas ante o Valedor do Pobo, ao ter observado un incumprimento da legalidade en materia urbanística por falta de informes xurídicos, tal e como establece o Art. 195.2 da Lei 9/2002 de 30 de decembro.